ONA QALBITafakkurda poyon yo`q emishQamrab olar bu boshlaringni.Men aytardim poyonsiz deyaONA, sabr-u bardoshlaringni… Kechir, ona yuragi kechirG`amlaringni aritolmadim.Dast ko`tarib ulg`aytding meniMenchi? - seni asrayolmadim.Men yashayman, ha men yashaymanEndi ulug` maqsadim mening.Oq sutingni oqlay,onajonYorug` aylay yuzingni sening.Sen ham kun ko`r, ey ona qalbi!Gar bo`lmasa dunyolar yolg`on…MENING YO`LIM...!Shoir hisoblamay qo`ydim o`zimni,Motamsarolarga yo`ydim o`zimni.Haqiqiy she’r el dardida yozilgayDildan men badarg`a qildim o`zimni.Dilda g`amlar bilan qalashib yursamVatanning koriga, ayting, kim yarar?Faqat o`z dardini bitgan shoirga“Elning farzandi “ deb qay kimsa qarar? Shoir, gar xohlasang yo`llar behisob,Turfa xil masofa, rangda tizilgan.Lek bir yo`l “Kamolot” sari eltguvchiUnga “Onavatan” deya yozilgan.She’r bu- ko`ngil ishi, ko`ngil tug`yoni,Demak, dilda Vatan qasrin qur, shoir.Dil Vatan bag`rida, Vatan ko`ngilda“Vatan” deb atalgan yo`ldan yur, shoir!!!“SHUKRONALIK” HAQIDA ERTAKJuda olis tomondaKim rohat, kim armonda,Bir podshoh bo`lgan ekanQadim o`tgan zamonda.Kunlardan bir kun nogohPodshoh betob bo`libdi.Vazir, saroy ahli vaXalq qo`rquvda qolibdi.Podshohni davolashgaEng zo`r tabib kelibdi.Tabib xo`b dono ekan,Dard nimadan bilibdi.Tabib “noshukurlikdanBu kasallik”- bilardi.Shohga aytsa bu so`zniPodshoh g`azab qilardi.Shu sababdan ham tabibO`ylab, dono yo`l tutdi.Ko`ngilga ozor bermayMulohaza yuritdi,Shunday buyruq qildi so`ng:“Topingizlar yurt aroShukr aytgan insonningKiyimidan bir matoShukronachi insonningKiyimidan keltiringolampanohimizgaShu libosni kiydiringShu mato bo`lur davoPodshoh oyoqqa turar.Tuzaladi shu zahotHar oni xushvaqt bo`lar”Eshitib bu farmonni Barcha turdi oyoqqaYugurishdi, yelishdiYugurib har qayoqqa. -Qirq bahodir ot minib,Safarga otlandilar.Ular o`sha kiyimni,Topmoqqa shaylandilar.…Gap kiyimda ham emas,Gap insonning o`zida,Inson o`zi sababchi,Uning o`zi g`am – kulfat,O`zi baxt yaratadi.O`zi taxt yaratadi.Yana shukr qilmasdan,O`zi dard yaratadi…Serg`ayrat bahodirlar,Izlay –izlay tolmapdi.Shukrona aytgan inson hamSira chiqa qolmapdi.Oxir charchab, tolibdi,Botir qirqta bahodirKo`p kutilgan ul - voqea,Shunda bo`libdi sodir.Bir qishloqda to`xtashib,Biroz dam olishibdi,Shunda bir g`or ichidan ,Takror ovoz kelibdi:,,Ollohga shukr,- derkan- ,Ming bora shukr,- derkan-,Ollohimga shukrona Aytmoqlik huzur,- derkan.”,Hamma hayron bo`larmish:G`orda kim bo`ldi ekan?Bizning yonimizga chiqKim u shukrona degan?!”Ovoz kelibdi g`ordan,Iltimosdan va zordan:-Chiqolmayman men siraDebdi uzr bildira.-Hech bo`lmasa bir bo`lak,Kiyimingdan bizga ber.Betobdir ulug` podsho,Kiyiming ekan shifoTabib “olib kelgin” der,Kiyimingdan bizga ber.Uni saroyga eltib,Podshohga kiydiraylikShu shifo bo`lsa agarBiz shu ishni qilaylik.G`ordan ovoz kelibdiDardli, mayus bir xitobShukronachi ul- insonShunday qilibdi javob:-Egnimda kiyimim yo`q Chiqolmayman u yoqqa.Kiyimim bo`lsa edi,Tortiq qilardim shohga Ming bor uzr so`rabdi,Podshohga shifo tilab,Yana shukronalikniAytibdi bir –bir ulab. Hamma bo`lib hangu-mangsaroyga qaytibdilar.Bo`lgan hamma gaplarnipodshohga aytibdilar.Bu gaplarni eshitib,Podshoh o`yga tolibdi.Shunda o`z xatosiniOxir anglab qolibdi:Shunday inson bor ekanDunyoda abgor ekan.Hech nimasi yo`q ammo,Shukronasi yor ekan.Men badavlat bo`la turib,Bir narsam kam edimi?Meni yaratgan Ollohga Bir bor shukr dedimmi?Shunday to`kin hayotimShukrini qildimmi men?!Nahot nochor bir insongaBo`lmadim zarracha teng?!Deya o`ylabdi podshoh,Shu zahot shukur qilib,Hammasini anglabdi Shukrni vojib bilib.…Qadim zamonda emasO`zimizning zamonda,Olis tomonda emas,Aynan bizlar tomonda,Shunday insonlar ham bor,Topilar har qadamda.Shukrona aytgay faqat So`ngi on, so`ngi damda.Qissadan hissa shuki:Noshukrlik qilmaylik,Nolimasdan dunyodan,Shukr qilib yashaylik,Qalbimizda bir talay,Shukronalik hissi bor,Faqat unga biz biroz Qillaylikda etibor…!!!. Vaxobova Madina Manof qizi Filologiya fakulьteti O‘zbek tili yo‘nalishi 3-bosqich talabasi
