Ehtimol, suhbat paytida yosh bola otasi yoki onasining yengidan tortib, suhbatga xalaqit berishi har birimizga tanish vaziyat bo‘lsa kerak. Bir tanishimnikida guvoh bo‘lganimdagi usul bilan esa bu muammoni juda oson va butunlay hal qilishgan ekan. Biz uning uyida suhbatlashib o‘tirardik. Uning uch yoshli o‘g‘li oldimizga keldi va nimadir demoqchi bo‘ldi. Lekin u suhbatimizni bo‘lish o‘rniga qo‘lini onasining bilagiga qo‘ydi va kuta boshladi. Dugonam ham suhbatdan chalg‘imasdan qo‘lini o‘g‘lining qo‘li ustiga qo‘ydi. Gapini tugatib bo‘lganidan keyin u o‘g‘liga o‘girildi. Men taajjubda edim! Qanday oson va muloyimlik bilan. O‘g‘li onasining gapi tugashini atigi bir necha soniya kutib turdi va bir ozdan so‘ng onasi unga e‘tiborini qaratdi. Men bu haqda turmush o‘rtog‘imga aytib berdim va biz ham darhol oilamizda mana shu uslubni qo‘llashga qaror qildik. Biz farzandlarimizga biror kishi bilan suhbatlashayotganimizda gapimizni bo‘lmasdan shunchaki bilagimizga qo‘lini qo‘yib bir oz kutishlarini aytdik. Hech qancha vaqt o‘tmay, ular suhbatimizni bo‘lmaydigan bo‘lishdi. Eng asosiysi esa farzandlarimizga “Gapimni bo‘lmay tur!”, “Birpas jim tur!” yoki “Gapimizga aralashmay tur!” deya qo‘pol gapirishlardan qutuldik. D.Hamdamova, psixolog
