Dardni yengib... (doston)(Qaynonam Adolat Siroj qizi xotiralariga mehr bilan bag‘ishlayman) Ko‘nglim, sendan uzr so‘rayman, Ma‘yus chehrang ko‘rsat, ko‘ray man,Dardim aytib joningga tegdim.Egsam dil deb boshimni egdim.Ko‘zlarimdan quvnab boqar kuz,Men ko‘rindim kuzning ko‘zida.Vujudlarni bosgan emish tuz,Tuz qoldimi inson so‘zida?!Ilohiy so‘z endi na qilsin,Odam ko‘ngli tilar imdodlar.Ko‘ngil qadrin qayerdan bilsinKim demoqqa noloyiq zotlar.Ey, nafsini mahv etgan odam,Tinglaysizmi gar doston aytsam?!Bu dunyoning asli biri kam,Goh shodmiz, goh ko‘zlarimiz nam. Bir ko‘ngilning olami bo‘ylabSayr etarsiz so‘z yordamida.U olamdan berayin so‘ylab,Madad bo‘ling g‘amli damida.... II Chigit ekdi, u fermer axir,Bug‘doy bu yil har yilgidan mo‘l.Sabzavot ham bo‘ldi-ku ma‘mur,O‘n bir ayol ishlaydi ahil.Paxtazorlar atrofida tut,Tutga hamroh g‘aynolu, gilos,O‘rik, olma, gujumu shotut,Chang-to‘zonga qalqon turar rost.Daraxtzordan keyingi qator,Gurkiragan uch yillik tokzor.O‘z-o‘zidan bo‘ldimi deysiz,Bunyodkorlik – zahmatlardan iz.Huvillamas endi paxtazor,Jon tin olar daraxtzorlar bor.Tinim bilmas bizning Gulandom,Tong izidan kelib qolar shom.O‘n kun choyi yantoq gulidan,Echki suti ichadi o‘n kun.Tabobat hech tushmas tilidan,“Urjuzalar” hamroh uzun tun. Hijron bot-bot zabtiga olar,Dard gohida izmiga solar.Goho butkul sog‘ligi yo‘qday,Dilga qo‘rquv sanchilar o‘qday:“Yaratgandan umrimni so‘rang,Jon dalalar, jonim shamollar.Yonib ketdim, aylanib o‘rang,Soya-salqin beruvchi tollar.Dalalarning girdo-girdiga Qovoq ekdim, loviya ekay.Parcha yer ham turmas behudaHosil bersin, ekinzor etay!Zoriqmaydi o‘n bir xonadon,Bir imkonda yangi bir imkon”.Paxtazorga borar ariqlar –Ilhom berar terakzor ular.O‘z yeriga tutash joylarning Yantog‘iga ildizdosh qovun.Yo‘laklari tarvuzzor uning,Parcha bo‘sh yer qolmagani chin.Bu yil xino ekkan, odamlarKutar: nima bo‘lar buyog‘i.Tayyorlarmish undan malhamlar,Ayollarga sochning bo‘yog‘i.Oilasi to‘kin, xotirjam,Faqat ota nomli diydor kam.Farzandlari maktabdan keyinUnga qanot, ishlar yonma-yon.Shu damlarga shodligi jodir,Shu damlarga joni fidodir.Qizlar ishlar, tayyorlaydi dars,Dars tayyorlab, ishlamog‘i farz.Savol-javob aylashar shodmon,Bilim – axir eng ulug‘ imkon.Oliy ta‘lim oladi bir kun,Ilm – kalit baxt qasri uchun.“Qo‘lim ishda, dilimda zikr,Farzand berdi, tangriga shukr. Sog‘lomsizlar, shukur beadad,O‘qiyapsiz, oshnongiz mehnat. Ko‘zingizga qo‘riqchi kiprik,Qaddingizga teng sochingiz bor.Iymanasiz boqmoqlikka tik,Sizga hayo – eng ulug‘ tumor.Suluvginam, munisam, gulim,Shu tumorni qo‘ymang yo‘qotib,Sizga tutash kelajak yo‘lim, Siz iymonni yashang uyg‘otib.Xino gulin chiz, qizim Norjon,Biznes reja tuzamiz, Matlab.Biz xinoni ezib, qadoqlab,Sotishga ham topamiz imkon. Xino – oyoq-qo‘l uchun shifo,Zirqiragan og‘riq ham qolar.Boshga orom. Sochga rang, jilo,Yallig‘lanish oldini olar.Sochlariga rang surtgan ayol,Go‘zalman deb qilmoqda xayol.Sun‘iy bo‘yoq boshga og‘riqdir,Sochga zararligi ortiqdir.Qanday buvim bor edi dilkash,O‘z-o‘ziga tabib edi deng.U hammaga bo‘lardi dardkash,Derdi: “Chida, dardlaringni yeng!”Qo‘l, oyog‘i, boshiga har yozXino bog‘lab tinchirdi biroz.“Dardim yengil bo‘ldi”, – der edi,Ojiza-yu, misli sher edi.Buvimdan dars olganlarim bor,Duolari hamrohu hamkor.Shunday desam, og‘riq chekinar,Umr oti qachondir tinar...Qaynonamni ranjitmadim hech,Qaynotamdan olganman duo.Sabr – oltin, garchi kelar kech,Chidamliga yo‘l berar dunyo”.Shuncha mehnat, behisob imkon,Vatan mehri boshida quyosh.Nega kasal bizning Gulandom,Nega uning ko‘zlarida yosh?! III–Bag‘rimga kel, qo‘rqma, Gulandom,Hech kim ko‘rmas axir namozshom.–Namozshomni bilarmiding sen,Tangridan avf tilarmiding sen?!Yaqin kelma, dod solaman, dod, Odammisan yoki battolsan?!–Shuncha yil-a... Pok bo‘lsang nahot?!Ertak aytma, sen ham ayolsan.–Ko‘zim ochib ko‘rganim G‘ulom,Sendaylardan asrasin rabbim.– Ko‘zingni och, nodon Gulandom! Pokligingga ishonardi kim?!Kamola deb qaqshagandi zor,Sen sadoqat saqlagan ering.O‘zga yurtda ular baxtiyor,Tan ol, tashlab ketgan-ku shering.–Kamolaning or-nomusi bor,Shubha qilib, imonsiz qolma.Ishonmayman, avrama bekor,Tez ket, yo‘qol, yo‘lingdan qolma!Nabotot ham sajdada bu dam,O‘n sakkiz ming munavvar olam.Odam bo‘lsang orqaga qaytgin,Tavba qilgin, uzringni aytgin.–Men erkakman, tushun, Gulandom!–Er bo‘ldi-ku erkak degan nom.–Farishtaday tutma o‘zingni.–Voy! Teskari qilsin yuzingni!“Keng dalada ketmon bir hamdam,Usiz yurma”, – derdi qaynonam.Haq ekanlar, bunga ne deysan,Yaqin kelma, boshingga yeysan.–Bekor tashlab ketmabdi G‘ulom,Senga o‘zi bu kunlar ham kam...“Dod” deyolmas nochor Gulandom,Bundaylardan nari tut, egam...Tog‘ kelbatli Alpomish misol,Erkak desa gujumday erkak,Ko‘zi pokdir, lafzi ham halol, Ayoliga madadkor, tirgakErlar borki, Vatan guliston,Shu gulshanda oromdadir jon.Goh akramlar topilib qolar,Bundaylardan yer ham uyolar.Erkaksuvrat bu xotinchalishSudralgancha ko‘zdan yo‘qoldi.Kamday og‘riq, kamdayin tashvishGulandomni g‘am o‘rab oldi.O‘zga yurtga non izlab ketganNodon eri kelarkan qachon?“Pichoq o‘zi suyakka yetgan,Nokaslardan asra, Xudojon!Dard beribsan, qilaman toqat, Kasallikni yenga olaman.Bu pastkashlar aylasa tuhmat,O‘laman-ku, o‘lib qolaman...”Nomard nochor poklik oldida,Halol sinmas, egilsa ham goh”.O‘ksir ayol, joni qayg‘uda,Lekin bilar: yor unga Alloh. Yomg‘ir kabi to‘kildi yoshi,Lekin ketdi tik tutib boshin.Suvni bog‘lab, tin oldi sekin,Bolasiday axir shu ekin.“Himoyaga otlanding sen ham,Rahmat senga, onajon-dalam! Chor unsurdan bino bu odamNomiga ham noloyiq bu dam... ”Nodon G‘ulom, nomussiz G‘ulom,Ota degan maqom bekormi?!Qon qaqshadi gulday Gulandom,Yaratganga javobing bormi?!Ojiz edi, sen misli sulton,Himoyangda yurardi Akram.Uni urgan bolalar hayron:“Qo‘llashingga loyiqmi shu ham.Odam emas, bilasan bir kun,Hali iqror bo‘lasan bir kun”.“Qishloqdoshim, ukam”, der eding,Shu nomardning g‘amin yer eding.Halolingga ko‘z olaytirdi,Bugun tuzga tupurdi ukang.Maloiklar Arshda tik turdi,Ketmon sendan mard keldi, bilsang.Asalari erkagi kabiTekin yedi bu nokas Akram.Chetga ketdi ko‘p pul topgani,Uch bolasin tashlab MuharramSabrsizmi, beaqlmi yo,Bolasiga ko‘zi qiydi-ya.Erkak misol ishlar, rabbano, Topganini Akram yeydi-ya.Koshki Akram “bolam”, – der edi,Maktabidan qoldirar doim.“Endi meni senlar boq!”, – deydi,Haqsizlikka yaqinlar ham jim.Alamzada bolalar nochor,Majruh ko‘ngli kimga talpinsin!”Ota desa dil yarasi bor,Yo‘q onaga qanday yukinsin...Kamolani qildi qop-qora,Javob berib bilarmi ering.Musofirsan, bag‘ring ming pora,Senga shafqat qilarmi ering?!Sen ishlayver, rohatda Akram,Kelsang dog‘li diling dog‘laydi.O‘zga yurtda azoblaring kam,“Nopoksan”, – der, tiling bog‘laydi.Erkak topib kelsa, pul emish,Ayol topsa kuldir, Muharram.Bolalaring sim-sim yig‘lamish,Uyni pulga to‘ldir, Muharram... IV“Oyoqlarim, rozi bo‘ling siz,Tuproq qildim, iflos qilmadim.Egri yo‘llar imladi – yuzsiz, Bu yo‘llarga hech qayrilmadim.Chopib yurdim qumloq yo‘llardan,Yuzlarimga upa bo‘ldi qum.Bo‘y bo‘yladim yantoq gullardan,Shu gullarga dugona bo‘ldim.Qolsin deyman ortimdan chorbog‘ –Rizq-ro‘z bergan zaminga qulluq.Mendan rozi bo‘lsin bu tuproq,Axir ne bor Vatandan ulug‘”.Ich-ichidan o‘kinar goho,Qay manzilda u xato qildi.Unga buncha qattiq bu dunyo,Ayamas hech, yuragin tildi.O‘ltirar goh beayb aybdor,El oldida bo‘ldi kim degan?!O‘tkir bo‘lma erkakdan zinhor,Ortiqliging bildirma ekan.O‘yga g‘arqdir bizning Gulandom,Qo‘li ishda, dilida zikr.Goho kuylar ayni nomozshom,Bir qo‘shiq bor yuragida sir.Bu qo‘shiqni chiqarib ovozYantoqgulga aytmagan, bilsam.Dil qulog‘im eshitib shovvoz,Yetkazmoqda, sir tuting siz ham: “Ko‘z yoshimni sizlar ko‘ring, qalbim anglang, dalalar,Tarqaladi yellar bilsa – xabar berar yellarga.Onasining ko‘z yoshlarin ko‘rmasin gul bolalar,Ayolini o‘ksitmas el, insof bersin erlarga.Qo‘li qadoq o‘g‘lonlaring tillo-zarga oshiqmi,O‘z gulini qo‘riqlamas, o‘zga gulga oshiqmish.Yo o‘zbegim, Barchiningga qalmoq tikkanda ko‘zinAlpomishing Tovka dermi, yorin dermi, ayt o‘zing!Bunday ketsak, qasrlar ko‘p, yuraklar bo‘sh bo‘ladi,Yo‘q-yo‘q, yurak ko‘ngil emas, bir parcha go‘sht bo‘ladi,Ulug‘larni tuqqan elim, ko‘ngil sabab ulug‘san,Zar demagan, or deganim, shon-shavkatga to‘liqsan.Boy bo‘laylik va yo faqir, Vatanimiz bor bo‘lsin,Soy bo‘laylik, yo chaman-bog‘, dilda ulug‘ or bo‘lsin.Ketar chog‘da darkor surflik paxta bizda ko‘karar,Bu tuproqni tepib o‘tgan siqim xokka zor bo‘lsin!” VIshlayversa, madori yo‘qday,Salqin joyda vujudi cho‘g‘day.Ko‘kragiga xanjar sanchilar,Umidlari shu dam yanchilar.Ko‘kragida bez bor danakday,Hayotiga nuqtalikka shay.Sekingina boqdi shifokor,Sokingina boqdi shifokor:“Qo‘rqmang darrov, hali umid bor,Qanday o‘sma?! Bilmoqlik darkor...”Gulandomga shu umid yetdi,Ishonch bilan qishloqqa ketdi:“Rak degani menga yo‘liqsin,Yengolmaydi, tanimdan chiqsin!Yo Azroil, Rabbimga aytgil,Yolvoraman, orqaga qaytgil.Hali mening qarzlarim bisyor,Menga muhtoj to‘rt farzandim bor”.Shundan beri bilmaydi tinim,Shod yuradi, dardi go‘yo jim.Qayga borsa hamrohi qo‘shiq,Ovoziga bulbullar oshiq.Qo‘li ishda, zikrida olloh,Og‘riq charchab, o‘zi desin “Oh!”Uyg‘onadi yuzida kulgu, Naq saharda raqsga tushar u.So‘ng ishlari boshlanar cheksiz,Yordamchidir o‘quvchi to‘rt qiz. Maktabiga jo‘naydi qizlar,Onasiga quvvat gulyuzlar.Paydo bo‘lar qaynopa – qozi:–Ota-onam ruhi norozi, Ukam ko‘nglin topolmadingiz,Uni sarson aylagan ham siz.“O‘g‘lim yo‘q…” – deb bo‘ldi za‘faron,Erkak boshi egildi chunon.O‘z holiga qo‘ymadingiz ham,Chet ellarda darbadar ukam.Ohu ko‘zlar to‘ladi yoshga,–Ko‘ramiz-da ne kelsa boshga...Tandirbichak pishirdim, oling,Qizlarimga baxt tilay qoling.Hali odam bo‘ladi ular,Qizi borning qadri ham bo‘lar.–Qadri boru, o‘rni yo‘q ukamO‘zga yurtdan kelay demas ham.Ajraling deb aytdim necha bor,Yaxshi gap ham qilmas ekan kor.–Opa, aytish og‘izga oson,Otasizlik axir ko‘p yomon.–Shundayin ham otasiz ular,Holimizga elu-yurt kular.Kecha yakka boribsiz shahar,Qizlar bilan boring bu safar.–Holatimdan tangrim xabardor,O‘lamanki, adashmam zinhor.Tadbirkorlik ruxsatin oldim,Ancha pulni ishga ham soldim. –Gapga o‘qib qo‘ygansiz, kelin,Chakagingiz hech olmaydi tin.Davlat pulin kim berdi sizga,Qaytarmoqlik osonmi izga.Bir fermerlik qildimi kamlik,Qaydan sizda buncha manmanlik.Erkak bo‘la qolmabsiz-da siz,Balki shundan sizda to‘rtta qiz. Men ham boray... Xudo qo‘llasin!Risolatning oy-kuni yaqin.Dasturxonga boqmadi qiyo,Ketdi mehmon misoli yashin.“Qizlarimga amma”, – deb oyo Qarg‘amoqdan tiyildi kelin.Alqadimi qaynopa uni,Yo o‘z qizin etdimi duo?!G‘amga cho‘kib ketdi shu kuni,Dardi qayta bosh ko‘tardi, o! VI“Osmondagi oyday qiz edim,U tanladi, men taqdir, dedim.Yillar bizga bersa ham ozor,Biz yillarni kechdik baxtiyor”.Rostdan “O‘g‘lim yo‘q”? – deb ketdimi,O‘zga yurtda baxtga yetdimi?!Pul vabodir, qudratli kuchdir,Inson unga bunchalar o‘chdir.“Topganingiz tillo bo‘lgur-ey,Tillolarga bag‘ri to‘lgur-ey.Bolalarim yig‘lab bo‘ldi qon,Bormi sizda zarracha imon!Begim, qayting bolalar haqqi,Dilda qotgan nolalar haqqi.Daryo axir ko‘zimda yoshim,Egilmasin qizlarim boshi,Soyangizga ko‘rpacha to‘shab,Soyangizga salom berganman.Sizni xushnud ko‘ray deb, yo rab,Tikan bosib, gullar terganman.Yig‘lasam gar ko‘zim yoshini Ichdi dilim – daryo har mahal,Ko‘plar menga otdi toshini,“Voh” demadim sizni deb har gal.Daryo edim, loyqalanmay deb Sokin oqdim, irmoqday yurdim,Dardga to‘ldim g‘amingizni yeb,Qulasam ham tog‘ kabi turdim.Tog‘ bo‘ldingiz ko‘plar ko‘zida,Poyingizga qirq jonim nisor.Daryodaysiz umr kuzida, Toshganimni sezdirmam bir bor.Toshdan qattiq sabrimni o‘yibTog‘ qildim-a, oltini qani?!Dil o‘tidan jon ketdi kuyib,Yoshim daryo, qani maxzani?!O‘tiraman tog‘lar toshiniDaryoning eng tubiga otib.Kim to‘xtatar ko‘zim yoshini,Tog‘ ketmoqda daryoga botib...” VII“Ko‘ksim to‘la og‘riq, yiqguday,Buncha nodon bo‘lmasa inson.Sizni desam, jonim chiqquday,Bor e‘zozga loyiq, onajon. Biz nodonni kechiring, ona,Siz xudoga yaqin bir zotsiz.Borligingiz baxt, shodiyona.Biz shod bo‘lsak, ko‘ngli obodsiz.O‘nta jonni boqar bir ona,Bir onani boqolmas o‘n jon.Hanuz bizga sizsiz parvona,E‘zozlaymiz biz sizni qachon?!Yuragimning yaralaridanOqqan qondan ich-bag‘rim to‘ldi.Lekin mehrim zarralaridanKo‘nglim doim nurafshon bo‘ldi.Sizdan meros shu quyoshli dil,Zulmatlarga bo‘lmadim asir.Aqlim deydi: “Taqdirga ko‘ngil!”,Ruhim doim isyonda axir.Toqat, isyon bilsa o‘rnini,Yuksalganda yuksalar inson.Men dadamdan o‘rgandim buni,Otameros mendagi iymon.Dada desam yuragimda o‘t,Tog‘ bo‘ladi sabru irodam.“Bolam, halol luqma bo‘lsa, yut,Halol yedir, bolang bo‘lmas kam!”Farzandlarim ongu shuuriShu o‘gitdan bo‘ldi nurafshon.Halollikdir umrim g‘ururi,Poklik yo‘ldir ollohim tomon. “Dada”, – desam faxrim bepoyon,Basma-basga o‘qirdik kitob.Ezgu so‘zlar tomirimda qon,Kitob bo‘ldi jon ichra oftob.“Balli qizim, otangga rahmat!” –Degan olqish jonimga mador.El duosi tanimga quvvat,Yiqolmas dard, yiqilmam zinhor!” VIIIQishlog‘iga qaytdi Kamola,O‘g‘li bo‘lib ketganmish bebosh.Bisotida bor-yo‘q bir bola,Bugun ummon ko‘zidagi yosh.Pariruxsor edi, mag‘rur qizKo‘rgan borki xaridor edi.Er uyida tinmadi, afsus,Badfe‘l emish, tund emish eri.Chiroylilar bo‘lsa dimog‘dor,Yuraklarni qilsa jizg‘anak.Shu olovda kuyarkan ming bor,Tangri sinov qilarkan beshak.Sinovlarga berolmadi dosh,Qaytib keldi u sabr etmay. Ta‘nalarga berolmay bardosh,Chet el ketdi o‘ylamay-netmay. Chaqaloqni ketdi qoldirib,Topganini uyga yubordi.Otasi-da, qo‘ydi uy qurib,Nabiraning rayiga bordi.Mashina ham oldilar, qarang,Uka minar, oldinda kelin.O‘z nomiga o‘tqazdi arang,Ta‘na qilar kelini betin:– Bolangizga qaragan menman,Yuvib-tarab, yaragan menman.–Rahmat, – dedi yoshi shashqator,Aytolmadi “Ota-onam bor”.Minnatli non yebdi bolasi,Yeru ko‘kni tutdi nolasi.Yillar qaytmas orqaga, afsus,To‘lov emas ko‘zin jolasi.Xato qildi, ustma-ust xato,Tuzatmoqning imkoni yo‘qdir.Sinovlaring ko‘p ekan, dunyo,Sabrsizning topgani cho‘g‘dir.Pushaymondan yonmoqda joni,Farzandini yo‘lga solsa, bas.Musofirning yarimdir noni,Pul topar-ku, baxt topgan emas.Bugun ko‘rib qoldi nogahon,Mashinada edi Gulandom.To‘rt suluv qiz bo‘lar girgitton“Qizlarim-ey!” – derdi Gulandom.Ko‘rinmasdi kam-ko‘sti borday, Ko‘kragida yaltirar medalь.Kamolaga bu bir ozorday,Yerparchinday turardi bu gal.Ayollarning mardi bu ayol,Kamolaga jilmayib boqdi.Salomlashdi, bermadi savol,Kamolani beolov yoqdi.Gulandomday yashamoq uchunYo‘q edimi unda iroda.Nima topdi Kamola bugun,Har jihatdan edi aftoda.Qotib turdi anchayin lahza,To‘g‘ri qaror ayladi ilk bor.Jon-joniga tushgancha larzaShivirladi: – Sizsiz baxtiyor!Daraxtlarning tinglab shivirin,Yelga quloq tutgan Gulandom.Dilda asrab gullarning sirin,Dardni ichga yutgan GulandomSekin qotdi turgan joyida,Nima dedi?! Bu qandayin hol?!Turar edi uning poyida,Kalondimog‘ bu go‘zal ayol.Kamolaning yoshi tirqirab,Dedi: – Sizday tanti G‘ulom ham.O‘zga yurtda qo‘ymadi xo‘rlab,Xo‘rlatmadi misoli akam.O‘zbek axir, osmon ori ham,U xiyonat qilmadi bir bor.Havas qildi qanchayin sanam,Nazariga ilmadi bir bor. Ortganicha ortdi hayratim,Ertak emas, vafo bor ekan.Bu yillarda shuni angladim:G‘olib ekan “Yo Tangrim” degan.Kamolaning ketganin bilmasShuursizday qotgan Gulandom.“Onajon!” – deb qizlar berar sas,Buncha o‘yga botgan Gulandom?! IX Gulandomning mardligin bilibIsh so‘raydi qishloqdoshlari.Ish yetarli, hosil mo‘l bo‘lib,Ko‘paymoqda yelkadoshlari.Tajribadan o‘tdi xinosi,Sochbo‘yoqdan aslo kam emas.Tayyor qadoq tsexning binosi,Endi chetga chiqarolsa, bas!Buxoroning olulariniHazrat Bobur maqtagan ekan.Olu turin tiklab barini,Bog‘ qilmoqchi “Zanvoiz” degan.Qishloq nomi bog‘ga nom bo‘lsin,El bu bog‘da yayrasin-kulsin.Rejasining cheki ko‘rinmas,Yo rabbim der, mehnatdan tinmas.Qishloq-da bu, gapda qanot bor,Jin chalganday yotganmish Akram.“Voh” der emish bo‘lib tovbador,Tuzalsa gar ishlarmish u ham.Farzandlari suyabdi tog‘day,Otalik – baxt, anglabdi Akram.Qaytmish zulmat ichra chiroqday,Ona axir nodon Muharram.Yoqasini ushlar Gulandom,Barmog‘ini tishlar Gulandom.Kim ne qilsa, yaratgan bilar,Har ne qilsa yaratgan qilar. Dard ustiga chiqqanday chipqon,Paydo bo‘lar qaynopajon.Shahar ketdi haydab mashina,Shuni aytib qilar-da ta‘na.To‘ng‘ich ketgan olgani saboq,Uch qizi ham dalada edi.Evoh, hayot! Dunyosiga boq!Opa ma‘yus, “Kelinjon!” – dedi.Bu kalomni qanchalar kutdi,Zardalarni jimgina yutdi.Qaynota-yu qaynonasiningQadri o‘tdi, jonidan o‘tdi.Ko‘z yoshiga dalalar guvoh,Qaynopasi ko‘rmagan bir bor.“Toshmisiz”, – deb ayblardi, evoh,O‘zi doim edi qomatdor.Egilganda egilgan bugun,Ko‘zi yerda, tilida “siz-siz” “Majlislarda desam kunu-tun,Qo‘sh xotinlik ekan yaznangiz”.Ko‘zlarining yoshi shashqator,Azadorday aytib yig‘ladi:“Xatom qayda?! Nima aybim bor?!”Yeru ko‘kka dardi sig‘madi.Yig‘layverdi ko‘ksiga urib,Sekingina “Kechiring”, – dedi.Savlatidan turgan ot hurkib,Shunday ayol bir sharpa edi.Keltirgandi pul to‘la ro‘mol,“Ishlab topgan bularni ukam.“Muhtoj bo‘lsa agar GulandomBering!” – derdi, guvohim egam”.Angraygancha turardi qarab,Oyog‘idan chiqqanday joni.Qanday ayol opasi, yo rab,Bor edimi o‘zi imoni?!“Chin yetimman, yo‘q dilbardorim”, –Deb ketgancha ketdi-ya G‘ulom.Ayblovlarni yelkaladi jim,Mard keldi-ya bizning Gulandom.Quruq nonni yegan kuni bor,Odam zoti topmadi xabar.Ona yerga bo‘ldi-yu hamkor,Qad tikladi, topdi tillo-zar.Ko‘nglin aytsa bo‘lmasdi bemor,Dard ko‘chardi yo so‘zlariga. Aybsitmadi G‘ulomni zinhorDavralarda, yo qizlariga.Qanday opa, bormi-ya yuzi?!Kerak so‘zni aytmabdi o‘n yil.Shuncha dardni yengdi bir o‘zi,Endi chida, yorilma ey dil!“Olib keting, nokerak bular!”“Shu kunlarda qaytadi G‘ulom...”Bor kuchini yig‘ib GulandomAyta oldi: “Xush kelibdilar...”Eh, odamzod! Koring ozormi?!O‘zin bilmas ersuratlar bor.Undaylardan qo‘li gul, orli Mard ayollar goho ustuvor. Shundaylardan bizning qahramon,Baxt keladi intilsang, ishon!Qo‘li ishda, dilida zikr.Dardni taslim ayladi oxir.Vatan suluv, zamin ko‘p go‘zal,Inson aziz zamon ko‘p go‘zal.Jon koyitsang, kaftda tutar el,El alqasa, baxting mukammal. Sharipova Laylo Frunzeyevna 1968 yilda Buxoro viloyati Shofirkon tumanida ziyoli oilasida tug‘ildi. 1985-1990-yillarda Buxoro davlat pedagogika instituti (hozirgi BuxDU) o‘zbek tili va adabiyoti hamda chet tillar fakulьtetining o‘zbek tili va adabiyoti bo‘limini imtiyozli diplom bilan tamomladi. 1990 yilning oktyabridan boshlab institutning O‘zbek adabiyoti kafedrasi o‘qituvchisi sifatida faoliyat boshladi. 2008 yilning noyabrida professor O.Safarov rahbarligida “XX asrning 70-80-yillari o‘zbek she‘riyatida folьklorizmlar” mavzuida nomzodlik dissertatsiyasini himoya qildi. “Oq armonlar”, “Qismat surati”, “Shodlik sohili”, “Bu shunday dunyoki...”, "Onamga tortiq" , “Onam o‘zing” nomli she‘riy to‘plamlarning, “XX asrning 70-80-yillari o‘zbek she‘riyatida folьklorizm” nomli monografiyaning muallifi, filologiya fanlari nomzodi. O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a‘zosi. Hozirda BuxDU Boshlang‘ich ta‘lim kafedrasi dotsenti sifatida faoliyat ko‘rsatmoqda. Telefon: 90-636-95-39 226-16-29 Buxoro adabiyoti va san‘ati gazetasida 2018 yil 24 oktyabrdagi №19(73) soni “Faol tadbirkor – ijodkor nigohida” tanlovi uchun rubrikasi ostida chorp etilgan.
