Mana besh oyki, butun dunyo aholisi qatori oʼzbek xalqi ham koʼrinmas yov bilan kurashmoqda, uni yengish uchun bor imkoniyatlarini ishga solmoqda. Ikkinchi jahon urushida tish-tirnogʼi bilan qurollangan fashizm insoniyatni qanday sarosimaga solgan boʼlsa, bugungi tahlikali kunlar ham undan kam emas. Yomon yoʼl otni, yomon kun insonni sinaydi, deganlaridek, bugungi kurashda barcha sinov maydonida. Kimdir rahbarlik salohiyati jihatidan, kimdir pokiza iymonu eʼtiqodi tomondan, yana kimdir sabru bardoshi tarafdan, kimdir vatanga sadoqati nuqtai nazaridan va yana kimdir saxovatpeshaligi bilan sinalishi taqdir etilgan palla. Bu sinovdan kimning qanday nom ostida chiqishi, birinchi navbatda, oʼziga; qolaversa, bajarilayotgan, amalga oshirilayotgan har bir ishiga xolisona baho berishga bogʼliq. Zero, shoir aytganidek: “Illat izlaganga illatdir dunyo..., Hikmat izlaganga hikmatdir dunyo”.Mamlakatimizda umrguzaronlik qilayotgan inson borki, bugungi kundagi rahbarlik nihoyatda katta masʼuliyat, chegara bilmas sabru bardosh, vahima va sarosima qurshovidagi ogʼir yoʼl ekanligini his qilib turibdi. Chunki aholi boshiga yopirilgan bu baloning boʼy-bastini, pastu balandini, xilu xususiyatini atroflicha bilish uchun ham vaqt zarur. Davr esa shiddatkorlikni talab etmoqda.Chet ellardagi vatandoshlarimizni charter reyslar bilan yurtga qaytarib, karantin zonalariga joylashtirish; tezkor qurilayotgan, tayyorlanayotgan shifo maskanlari hamda ularni jihozlash, dori-darmon, malakali xodimlar bilan taʼminlash; kurashga kirib borayotgan ishchi-xodimlarga ruhiy madad berish; mamlakatimizning barcha hududlarida mutaxassislarga boʼlgan talabni qondirish; shular bilan bir qatorda mamlakat iqtisodiyotini rivojlantirish, ilm-faniga eʼtibor qaratish va h.k. muammolar har qanday zukko, aqlli kishini ham sarosimaga solib qoʼyishi tabiiy. Shunday boʼlsa-da, qorongʼulik bagʼridan toʼgʼri yoʼl topib, xalqqa yopirilgan dardni bartaraf etishga oʼzida qatʼiy iroda va sobit kuch topa olayotgan DАVLАT RАHBАRLАRIga; bor imkoniyatni ishga solib, xalqning dardini yengillashtirishga, unga yopirilgan balo-qazoni daf qilishga kamarbasta boʼlib mehnat qilayotgan VАTАNDOShLАRIMIZ: shifokorlar, DXX, milliy gvardiya, ichki ishlar xodimlariga; ularning har kungi ishini gazeta-jurnal, radio-televedenie, turli saytlar orqali yoritib berayotgan matbuot xodimlariga minnatdorchilik bildirishga burchlimiz. Chunki bu insonlarning ortda qoldirayotgan har kuni jasorat; koʼrinmas yov tahlikasi mavjud boʼlgan koʼcha-koʼy, ishxona va h.k.larda boʼlishining oʼzi fidoyilik. Tahlikayu vahimadan xoli uyimizda oʼtirib “kutish soatlari bagʼrimizni xun” qilayotgan bir vaqtda bu xodimlar baloga roʼbaroʼ kelishini bilgan holda ishga otlanadi, vazifasini bajarishga oshiqadi, xalqning ogʼirini yengil qilishga ulushini qoʼshadi. Shu maʼnoda bir qator ishchi-xodimlarning turli orden va medallar bilan taqdirlanishi ayni muddao boʼldi. Chunki mehnatning eʼzozlanishi, jasoratning eʼtirofi insonga hamma vaqt ruhiy madad berib kelgan.Tibbiyot muassasalarida bemorlarga yaratilayotgan shart-sharoit: dori-darmonlarning tekinga berilishi, uch mahal oziq-ovqat bilan taʼminlanishi ham eʼtirofli jihat, davlatimizning oʼz fuqarolariga boʼlgan gʼamxoʼrligi namunasi.Lekin shunday boʼlishiga qaramay, kasallikning avj olishi, oʼlim holatlarining koʼplab yuz berayotganligi hammamizning qalbimizga birdek qaygʼu soladi:Nega egilmasinOdam ketsa odam.Ustunga zoʼr kelar qulasa ustun.Bu tashvishli dunyo,Sermashaqqat olamBizning yelkamizda qoldi-ku, doʼstim!Ha, shoir oʼrinli taʼkidlaganidek, “bu tashvishli dunyo”ni, “sermashaqqat olam”ni balo-qazodan sogʼ-omon olib chiqish, shu asnoda kelajak avlodga yorugʼ yuz bilan boqish bugungi insoniyatning nihoyatda masʼuliyatli va ogʼir burchi. Izmimizda emas bu dunyo,Samovatga oʼtmas soʼzimiz.Balki, undan najot yoʼq aslo,Bizga najot... faqat oʼzimiz, deb yozganida shoir shunday kunlarni nazarda tutgan boʼlsa, ne ajab.Ijtimoiy masofani saqlash, qoʼllarni tez-tez sovunlab yuvish, asosiysi, uyda qolib, karantin qoidalariga qatʼiy rioya qilish bilan balki jamiyatimizga najot boʼlish taqdirimizga bitilgandir.L.Tolstoy yozganidek: “Badanning butun rohat-farogʼatiga ong barham beradi”. Shu maʼnoda oʼzimizni turli qutqu va vahimalardan xalos etib, kelajakka ishonch bilan boqish, har bir holatga nek koʼz bilan qarash bugungi vazifamizdir, ehtimol. “Аyollar bamisoli vint – hamma narsa oʼshaning tevaragida aylanadi”, deb yozganida rus adabiyoti quyoshi balki bugungi kunimizga shaʼma qilgandir. Bolalarimizni zeriktirmay uyda olib oʼtirish barobarida maktab-maorif ishiga hissa qoʼshish, oʼqituvchilarning ogʼirini yengil qilish ham bugungi kundagi burchimizdir, hoynahoy.F.Dostoevskiy: “Farishta birovni yomon koʼrolmaydi, lekin sevmay ham turolmaydi”, deb yozganida bugungi ayollar qismatiga ishora qilgandir. Аtrofdagilarimizga eʼtiborli boʼlish, qoʼni-qoʼshni, qarindosh-urugʼga yordam qoʼlini choʼzish ham zimmamizga tushgan boʼlsa, ne ajab.Yorugʼ kunlarda toʼrt koʼz tugal diydorlashish barchamizga nasib etsin. Bibish Joʼraeva, BuxDU oʼzbek tilshunosligi kafedrasi dotsenti, f.f.d.
